Van 20 t/m 31 juli 2024 zijn we voor de tweede keer met een groep jongeren naar Albanië geweest. Het programma voor de reis was dit jaar iets uitgebreider dan vorig jaar. Zomer 2023 bezochten we de Barnabas conferentie in Pogradec, en verbleven we voor en na die conferentie in een christelijke B&B in Tirana. Dit jaar zijn we na de Barnabas conferentie met de jeugdgroep uit Shkodër, naar hun stad gereisd, waar we te gast waren in de kerk.
De Barnabasconferentie is een toerustingsconferentie voor (jong)gelovige tieners. Albanië is in het Noorden deels Rooms-Katholiek, maar verder overwegend gematigd islamitisch. Voor jongeren die Jezus leren kennen is de conferentie een oase met tieners die hun situatie (her)kennen, en waar ze meer kunnen leren over het christelijk geloof. In Bijbelstudies wordt op een laagdrempelige manier praktisch gemaakt wat het leven als christen in de praktijk inhoudt. In workshops wordt uitgelegd hoe je op allerlei creatieve manieren je talenten kan gebruiken om je geloof te delen met je omgeving. Vanwege de zomerse temperaturen vinden de programma’s ’s ochtends en ’s avonds plaats, en is er tussen de meetings door en tijdens de lange siësta, alle tijd om samen te chillen of af te koelen in het meer van Ohrid. De worship tijdens de meetings is geweldig. Als je in drie, vier talen God aanbid, ben je al een beetje in de hemel. Juist als je elkaar niet woordelijk verstaat, ga je die ander z’n hart voor God horen. Enorm waardevol!
De conferentie was na het ontbijt op vrijdagmorgen afgelopen, dus gingen we met de tieners uit Shkodër met de bus naar hun stad in het noorden, waar we begin van de middag aankwamen. Doel van dit bezoek was het optrekken met de lokale kerk, en om vrijwilligerswerk te doen in een bejaardenhuis. het bejaardenhuis in Shkodër wordt al jaren ondersteund, onder meer vanuit Nederland / Hart voor Albanië.
We sliepen in de kerk. Dit is een ruime woning die multifunctioneel gebruikt wordt. Een keuken en douches naast de kerkzaal; bergruimten waar de bedden klaarstaan om er te slapen als er gasten zoals wij zijn. Achter de kerk een binnenplaats waar een volleybal net is opgehangen om met mensen uit de buurt te chillen en het geloof te delen.
Omdat er in het weekend weinig Engelstalige medewerkers beschikbaar waren, hadden we wat meer tijd voor onszelf. Zaterdag morgen was er kinderclub en hebben we met en voor de jeugd van Shkodër een BBQ gehouden bij de kerk. Zondag vertelde de jeugdgroep van de kerk in de kerkdienst over Barnabas en kregen ook wij het woord.
Maandag en dinsdag zijn we ’s ochtends actief geweest in het bejaardenhuis. Vanwege de zomerse temperaturen konden we niet aanpakken, maar hebben we activiteiten met de ouderen gedaan. Als Nederlanders willen we soms te graag wat doen, terwijl we nu enorm werden gewaardeerd, enkel omdat we er waren.
Naast de activiteiten met de kerk en in het bejaardenhuis, zijn de mensen van Shkodër ook trots op hun stad en mochten we een aantal bezienswaardigheden niet missen. Zaterdag en zondag hebben we verschillende routes door de stad verkend. Maandag kregen we een rondleiding bij het kasteel van Shkodër en dinsdag hebben we de reis met het gezin van Sara afgesloten met een maaltijd bij het meer van Shkodër.
Te gast zijn in een andere cultuur geeft je genoeg om over na te denken:
- Tijdens de conferentie liepen alle tieners er leuk bij. Logisch, want een deel had mooie kleding geleend om er niet ‘arm’ uit te zien.
- Als je samen naar Shkodër reist, hoe ga je lunchen als een deel van de lokale jeugd geen geld heeft voor een wegrestaurant?
- De gastvrijheid van de mensen van de kerk, die eerst ons installeerden, terwijl ze ook de hele dag onderweg waren geweest, nog voor ze met hun gezin ook thuis aan de bak moeten: hartverwarmend maar ook ongemakkelijk.
- De kerk heeft ongeveer vijftig leden. Diezelfde kerk zendt twee gezinnen uit voor zending in Kosovo en Noord-Macedonië.
- Met z’n achten uit eten voor hetzelfde geld waarmee we met vijftig man konden BBQ-en.
- Een jongere met Rooms-Katholieke ouders deelt met ons dat hij z’n ouders zó graag zou willen overtuigen dat ze door Jezus vrij bij God kunnen komen en geen heiligen nodig hebben om Hem te bereiken.
- In Nederland verzamelen we soms spullen voor landen als Albanië. Nu hebben we als groep zo’n transport van medische hulpmiddelen en huisraad staan uitladen voor de armste gezinnen in de omgeving van de kerk. Bijzonder dat je spullen die je hier naar de kringloop zou brengen, daar een tweede leven ziet krijgen.
- Onze gastvrouw, Sara, die ons begin van de avond bij het kasteel rondleidde voor ze 20.00u naar haar werk ging, en de volgende ochtend, na een dubbele shift, met ons meeliep om op te starten bij het bejaardenhuis. Dan werk je letterlijk de klok rond, en verdien je nog te weinig voor je opgroeiende tieners. Confronterend.
- Elke dinsdag is er bidstond in de kerk. Ook de dinsdag dat wij er zijn. Zit je daar met tieners die het concept misschien kennen, maar nog niet op deze manier: anderhalf uur worship en gebed.
- Dinsdagavond als afsluiter een uitstapje naar het meer van Skhodër. Heerlijk als de wereld verstilt als de zon ondergaat, ondanks de rookwolken boven de bergen van de bosbranden daar.
Dat de deelnemers enthousiast zijn voor het project mag duidelijk zijn. Vijf van de zes tieners die dit jaar meegingen, zijn zomer 2023 enthousiast geworden en wilden graag weer mee. Mooi om te zien hoe de nieuwe deelnemer in deze groep werd opgenomen. Het enthousiasme werd ook zichtbaar in de inzet van de tieners bij de sponsoracties.
Wat brengt zo’n reis ons nu? Die vraag heb ik aan de tieners voorgelegd. Enkele tieners delen graag iets van hun ervaringen:
Een deelnemer:
Wat voor mij centraal staat als ik terugkijk op de reis naar Albanië is de immense liefde die ik heb mogen ontvangen van de mensen daar. De mensen waren zo enorm blij, puur omdat we er waren, dat we tijd gemaakt hadden om naar hen toe te komen. Ik kon er intens van genieten om dwars door de taalbarrière en de cultuurverschillen heen samen te zijn, om samen te zingen (soms in drie of vier talen tegelijk), om samen te dansen en om samen God te aanbidden.
Het was heel mooi om te zien hoe we meegenomen werden in de Albanese cultuur. Zo leerden we dansen op traditionele Albanese muziek, aten we vissen die we nog konden aankijken en heb ik mijn best gedaan om een beetje Albanees te leren. En het mooiste van al deze dingen, was dat er met zo veel enthousiasme en blijdschap gereageerd werd op onze pogingen om mee te dansen, op het leegeten van een vissenkop (iets dat typisch Albanees is) en op de paar woorden Albanees die we uiteindelijk hebben geleerd.
Een deelnemer:
Dit jaar ben ik voor de tweede keer mee geweest met de Albanië-reis. Net als vorig jaar zijn we naar de Barnabas-conferentie geweest, waar we met christenen uit Albanië en Noord-Macedonië meer hebben mogen leren over God. Naast de diensten met de worship, volgden we verschillende workshops waarin we op een praktische manier met het geloof bezig waren. Zo deed ik een workshop over het uitleggen van het geloof aan kinderen met spelletjes. Buiten de workshops en diensten werd er veel volleybal, voetbal en basketbal gespeeld, waarmee we contact legden met de andere jeugd.
Na de conferentie vervolgden we onze reis met de jeugdgroep uit Shkodër, waar we in de kerk mochten verblijven. Op deze manier kregen we een betere inkijk in het leven en de omstandigheden van de groep uit Shkodër. We namen deel aan de kerkdienst, de gebedsavond en aan een ochtendprogramma voor kinderen. Daarnaast hebben we twee dagen vrijwilligerswerk gedaan in een bejaardentehuis. Vanwege het warme weer hebben we niet in de tuin gewerkt, maar hebben we spelletjes gespeeld met de bewoners en geholpen in de keuken. Dankzij onze reisgids Sara hebben we ook een prachtig kasteel en het meer kunnen bezichtigen.
Vooral de vele gesprekken met de Albanezen hebben veel indruk gemaakt. We praatten over de cultuur, financiële situaties, en corruptie. Ik heb veel van deze gesprekken geleerd. Ik ben heel blij en dankbaar dat ik deze reis heb mogen meemaken. Het was een super mooie en bijzondere ervaring.
